Το Σάββατο 27 Απριλίου, θα πραγματοποιηθούν 2 προβολές στο Ομήρειο, στις 18:00 και στις 20:30 της ταινίας “Άκουσέ με” Μετά την βραδινή προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτιδα.
Δραματική/ Ελλάδα & Βουλγαρία/ 2022/ 108′
Σενάριο & Σκηνοθεσία: Μαρία Ντούζα
Πρωταγωνιστούν: Ευθαλία Παπακώστα, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Πυρπασόπουλος
Διακρίσεις: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας-Διεθνές Φεστιβάλ της Ντάκα, Βραβείο Ορφέας Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Ερμηνείας στο Ελληνικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες.
Σενάριο & Σκηνοθεσία: Μαρία Ντούζα
Πρωταγωνιστούν: Ευθαλία Παπακώστα, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Πυρπασόπουλος
Διακρίσεις: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας-Διεθνές Φεστιβάλ της Ντάκα, Βραβείο Ορφέας Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Ερμηνείας στο Ελληνικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες.
Όταν η κωφή έφηβη Βαλμίρα έρχεται να ζήσει στο νησί του πατέρα της μακριά από το ειδικό Σχολείο για Κωφούς της Αθήνας, αντιμετωπίζει την πιθανότητα αδιαφορίας και αποκλεισμού. Ο Άρης, ένα αγόρι από την Βουλγαρία που υφίσταται εκφοβισμό στο σχολείο, προσφέρεται να γίνει φίλος και σύμμαχός της, αλλά η ιδιότητά του ως «άλλου» τον κάνει ανεπιθύμητη παρέα για εκείνην. Αντίθετα, τα φτιάχνει με τον ξενόφοβο Μάριο, πληγώνοντας τον Άρη και πυροδοτώντας σύγκρουση ανάμεσα στα αγόρια. Όταν ένα γύρισμα της τύχης αλλάξει τα δεδομένα όλων, η Βαλμίρα θα αναγκαστεί να αφουγκραστεί επιτέλους – όχι απαραίτητα με τα αυτιά της – τόσο τους άλλους όσο και τον εαυτό της.
Κύριο θέμα της ταινίας είναι η επικοινωνία ως προϋπόθεση κατανόησης και αποδοχής του άλλου, ως προϋπόθεση συνύπαρξης. Μέσα από αυτό το βασικό θέμα, η ταινία αγγίζει ζητήματα σχολικού εκφοβισμού, ρατσισμού, απομόνωσης που γεννιούνται από την αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε με τους άλλους.
Κύριο θέμα της ταινίας είναι η επικοινωνία ως προϋπόθεση κατανόησης και αποδοχής του άλλου, ως προϋπόθεση συνύπαρξης. Μέσα από αυτό το βασικό θέμα, η ταινία αγγίζει ζητήματα σχολικού εκφοβισμού, ρατσισμού, απομόνωσης που γεννιούνται από την αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε με τους άλλους.
Τοποθετημένη σε ένα χειμωνιάτικο νησί – εξ ορισμού μια μεταφορά για την απομόνωση και την ανάγκη επικοινωνίας – η ταινία παρακολουθεί τα βάσανα και τις περιπέτειες ανθρώπων – μικρών και μεγάλων – που δυσκολεύονται να καταλάβουν και να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον. Γίνεται έτσι ένας στοχασμός πάνω στον αποκλεισμό που γεννιέται από την αδυναμία, τον φόβο και την αντίστασή μας να επικοινωνήσουμε με τους άλλους. Η κώφωση της Βαλμίρας λειτουργεί ως μια μεταφορά τόσο της ανάγκης μας να ακούσουμε όσο και της επιλογής μας να μην ακούσουμε, της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, αλλά της απροθυμίας μας να καταλάβουμε.
